-
Kinderen verdienen echt lekker eten!
Toen ik een dochtertje kreeg ben ik goed gaan nadenken over eten, en speciaal over eten voor baby's. Ik hou van lekker eten en ik wilde voor mijn dochter dus geen potjes fabrieksvoer uit de supermarkt. Ik ben alle babyhapjes zelf gaan koken. Met veel plezier, helemaal toen ze mijn brouwsels heerlijk vond! Babyhapjes uit eigen keuken dus. Verse ingrediënten van de markt, ik doe inkopen naar het seizoen, zoveel mogelijk biologisch.
Inmiddels is ze twee en eet ze al lang gewoon met de grote mensen mee. Geen babyhapjes meer dus. Ik laat haar alles proeven wat er te proeven is, met als doel: een kind dat alles lust. Op deze site doe ik verslag van onze smaken-ontdekkingstocht en deel ik alle recepten.
Ze eet nog steeds goed en ze lust alles. Nou ja, bijna alles.
Ingrediënten
aardappel abrikozen amandelen appel aubergine azijn banaan basilicum bietjes bloem bloemkool bosui boter broccoli brood citroen courgette crème fraîche ei gember kaas kaneel kardemom knoflook koriander melk nootmuskaat olijfolie paprika pasta peper peterselie pompoen prei rijst selderij sinaasappel sjalot slagroom suiker tomaat ui vanille wortel yoghurtLaatste reacties
- Roger op Nieuw avontuur
- Jolanda op Courgette, aardappel en ei
- Nathalie van de Pol op Wat mag mijn baby eten?
- Floor op Wat mag mijn baby eten?
- Mark Langohr op Pasta met gedroogde tomaten en gepofte paprika
-
Laatste berichten
Recepten met boter
Gekookte maïskolven 
Ik weet nog heel goed dat maïskolven vroeger toen ik klein was een enorme traktatie waren. Verse zoete maïs vinden de meeste kinderen ongelooflijk lekker. N ook, die is er gek op. Dat je die gele dingen met je handen moet eten draagt natuurlijk bij aan de feestvreugde! Dus al kijken veel volwassenen er een beetje op neer (‘veevoer’, zegt mijn vader), doe je kinderen en jezelf een plezier en zet eens een grote schaal dampende maïs aan tafel. Aan de kolf, want dat kluift lekker. Maar wel een beetje opletten, want lekkere zoete suikermaïs is nog helemaal niet zo eenvoudig te
Franse uiensoep 
De uien van het uienfeest zijn nog lang niet op, er ligt in mijn keuken nog een groot krat uien te wachten op verwerking. Dus nog maar eens een uienrecept. En dan maar meteen de koningin van de uiengerechten: de Klassieke Franse uiensoep. Franse uiensoep is heerlijk: fluwelig zacht, kruidig-zoetig en hartig-zout tegelijk, gloeiendheet te eten met een stukje stokbrood erin, bestrooid met kaas en gegratineerd onder de gril. Eigenlijk moet dat dan in zo’n soepkom met leeuwenkopjes als oren, maar die heb ik niet. Met gewone soepkommen kan het natuurlijk ook,
Spaghetti met citroen en room 
In de Italiaanse keuken zijn de beste recepten vaak de eenvoudigste: in Italië hoeft het allemaal niet zo ingewikkeld in de keuken. Goede ingrediënten zijn veel belangrijker dan ingewikkelde formules en procedures. Een uitstekend gerecht bestaat vaak maar uit een paar ingrediënten, die je door de eenvoud van het recept des te beter kunt waarderen. Pasta panna e limone is een goed voorbeeld: erg eenvoudig, erg snel klaar, en erg lekker. En in tegenstelling tot de klassiekers Bolognese en Carbonara is dit gerecht in Nederland niet erg bekend. Dus uitstekend geschikt om iemand mee te verrassen!
Verse knoflooksoep
Bij de groentenboer lag opeens verse roze knoflook. Verrassend, want het seizoen voor verse knoflook begint pas in mei. Het bleek dan ook geen Europese, maar Egyptische knoflook. En hij zag er heerlijk uit, dus ik heb twee bollen gekocht om te proeven. Ik ben gek op knoflook, maar ik ben wel kritisch, want er is groot verschil tussen de verschillende soorten. De spierwitte bollen die je in de supermarkt aantreft komen vaak uit China en die zijn beduidend minder lekker dan knoflook uit Frankrijk, Italië of Spanje. De lekkerste soorten vind ik de bollen die een roze of
Havermoutkoekjes met rozijnen en noten
Het is kerstvakantie, dat moet toch wel de beste tijd van het jaar zijn om samen met je kinderen (of die van iemand anders) de keuken in te duiken om koekjes te bakken. Want er is maar weinig dat zo’n ouderwets gezellige kerstfilm-sfeer èn ook nog eens een watertandend lekkere geur in huis geeft als zelf koekjes bakken. En havermoutkoekjes zijn de ultieme zelfbakkoekjes, zeker met kinderen. Het recept is eenvoudig, de bonkige koekjes zijn leuk om te maken en iedereen is er gek op. N hielp natuurlijk mee met koekjes bakken, maar ze kwam net als bij de pepernoten niet veel verder dan deeg snoepen. Geeft niks,
Allerlekkerste boerenkool
Zo. Na twee kerstdagen vol lekkernijen en heerlijkheden (en na een erg fijne vakantie, vandaar de lange stilte) verlangen we erg naar iets eenvoudigs. Iets zonder vlees, liefst. Want ze zijn heel gezellig, die kerstdagen, maar erg vegetarisch zijn ze nooit bij ons in de familie. Een eenvoudig, vegetarisch stamppotje gaat het worden. Van boerenkool. Maar wel de allerlekkerste boerenkool, zo lekker dat niemand de worst zal missen.
Het geheim van de allerlekkerste boerenkool is natuurlijk helemaal geen geheim. Ik heb het
Pepernoten
N heeft geen idee wie of wat Sinterklaas is, maar ze geniet met volle teugen van de Sinterklaastijd. Afgelopen weekend was de Sint op mijn werk en krioelde ze dus met tientallen andere kindjes over de grond om de pepernoten op te rapen die de Pieten door het kantoor smeten. En ‘s avonds mocht ze voor het eerst haar schoen zetten, samen met alle buurkindjes. De wortel die ze in haar schoentje had achtergelaten, was de volgende dag natuurlijk weg. Dat daarvoor in de plaats allerlei lekkere dingetjes waren achtergelaten door de Goedheiligman vond ze aardig, maar wat haar veel meer bezighield, was waar die wortel toch was gebleven. “Waar is wortel nou?”
Regenbooghutspot met worst
Bij de groentenboer lagen ‘regenboogwortels’. Wortels in allerlei kleuren: behalve oranje ook wit, geel en paars. Had ik nog nooit gezien, dus die moest ik natuurlijk meenemen. N heeft een soort haat-liefdeverhouding met wortels, ze is redelijk onvoorspelbaar als er worteltjes op tafel komen. Vroeger vond ze ze echt walgelijk, maar sindsdien heeft ze die mening iets genuanceerd en wil ze af en toe best een wortelgerechtje eten. Nog steeds niet haar lievelingseten, maar toch. En omdat deze wortels er zo fraai uitzagen
Tweede verjaardagstaart
Hoera! N is alweer twee jaar oud! Hartstikke spannend, want toen ik haar voor het slapen vertelde dat ze morgen jarig zou zijn, wist ze nog niet precies wat dat betekende. Ze wist wel dat er iets bijzonders zou gaan gebeuren, want mama en papa deden nogal druk en als ze zich niet vergiste had ze het woord taart horen vallen. En wat dat betekent weet ze maar al te goed! De volgende dag stond midden in de kamer een groot ding onder een laken verstopt. Een cadeau, maar zo groot dat N het niet uit durfde pakken. Dus dat heeft mama toen maar gedaan. Er zat een keukentje in! Een eigen keuken
Franse appeltaart
Toen N geboren werd kreeg ze een bio-adoptie-appelboom op landgoed de Olmenhorst waar we vorig jaar een flinke berg heerlijke appels van plukten. En omdat het nu weer appeltijd is spoedden we ons laatst weer richting boomgaard om te zien wat de oogst was dit jaar. Die was werkelijk overweldigend, de boom kreunde onder het gewicht van de enorme hoeveelheid blozende rode appels die eraan hingen. N keek er ongelovig naar, ze wist niet goed wat ze ermee aan moest. Ik probeerde haar
Risotto rosso
Hoewel N nog steeds een erg goede eter is (“meer! meer!“) stop ze niet meer zomaar alles in haar mond. Ze is kritischer geworden. Vooral op groene dingen, helaas. De kleinste frutseltjes peterselie en basilicum worden de laatste tijd regelmatig uit het eten gepeuterd. De eerste keer schrok ik daar erg van: verschillende mensen hadden me al gewaarschuwd dat er een periode zou komen dat ze kieskeuriger zou worden met eten. Dat ze dingen niet meer zou lusten, en dat er zelfs woede-uitbarstingen te verwachten waren aan tafel. Dat laatste is
Citroentaart
Voor ons jaarlijkse familiefeest heb ik twee citroentaarten gebakken. Het was een uitbundig feest in meerdere opzichten: zowel de regen als de drank vloeide uitbundig en er was een meer dan royale hoeveelheid taart. Want ik ben duidelijk niet de enige in de familie die graag taarten bakt. Voor N was het dus een absolute droom, want taart is by far haar allerlievelingste eten op dit moment. En dan bedoel ik niet dat ze gewoon graag taart lust; het is meer een soort obsessie. Ze leest alleen nog maar de prentenboeken waar taarten in voorkomen (daar heeft ze er behoorlijk wat van, mijn
Fagotins d’haricots verts
Met de auto naar Zuid-Frankrijk is een lange rit, zeker als je pas anderhalf bent en de hele tijd vast zit in een autostoeltje. Daarom hadden we besloten de reis in drie dagen te maken, de eerste dag van Amsterdam naar Thionville in Noord-Frankrijk, waar een mooi château op ons wachtte. N hield zich vrij goed – of eigenlijk sliep ze het grootste gedeelte van de reis. In het restaurant van het hotel stal ze de show door naar iedereen lief te lachen en te zwaaien, dus wilden ze met liefde een bordje aardappelen en groenten voor haar maken. We konden dus gezellig met z’n drieën aan tafel. Het bordje voor N bestond
Rabarbermoes
Er lag heerlijke rabarber bij de groentewinkel. Mooi rood, niet al te dik, prachtig gewoon! Het is nogal vroeg in het seizoen voor rabarber, maar met zoveel mooie dagen zo vroeg in het jaar schieten de planten de grond uit. Rabarber kan heel snel groeien, als het eenmaal uit z’n winterslaap ontwaakt is.
N houdt erg van zure smaken, ze pikt graag het citroentje van de rand van mijn glas als ik haar meeneem naar de kroeg. Ze trekt dan een heel zuur gezicht als ze erin bijt, maar blijft toch vrolijk doorbijten. Kennelijk vindt ze het een lekkere
Klassieke aspergeschotel
Hoera, de aspergetijd is begonnen! Via-via kregen we een zak prachtig witte asperges uit Chaam (ze waren al te koop maar tot nu toe kwamen ze uit Peru). Asperges zijn voor mij de lenteboodschappers bij uitstek. Het Nederlandse aspergeseizoen duurt maar twee maanden en begint na de eerste lekker warme voorjaarsdagen. Daarvan krijgen de asperges, die ondergronds groeien, zoveel energie dat ze zo snel mogelijk naar boven schieten. Waar ze dan natuurlijk tragisch aan hun einde komen. De natuur is hard :-)
We eten in het
Krentenbollen
Wat is het fantastisch om te zien hoe een kindje zich ontwikkelt. N is in een soort stroomversnelling terechtgekomen, ze doet opeens allerlei dingen die wij haar niet geleerd hebben, die ze kennelijk op de crèche geleerd heeft. Mijn favoriete nieuwe kunstje: als ze honger heeft begint ze spontaan ‘smakelijk eten hap hap hap‘ te neuriën. Als een soort subtiele hint. “Zeg, ik wil niet zeuren hoor, maar het is wel etenstijd!” :-) Ik geniet er enorm van, wat een feest om een kind te hebben! En natuurlijk laat ik haar ook graag genieten. Door heerlijke