Kinderen verdienen echt lekker eten!
Toen ik een dochtertje kreeg ben ik goed gaan nadenken over eten, en speciaal over eten voor baby's. Ik hou van lekker eten en ik wilde voor mijn dochter dus geen potjes fabrieksvoer uit de supermarkt. Ik ben alle babyhapjes zelf gaan koken. Met veel plezier, helemaal toen ze mijn brouwsels heerlijk vond! Babyhapjes uit eigen keuken dus. Verse ingrediënten van de markt, ik doe inkopen naar het seizoen, zoveel mogelijk biologisch.
Inmiddels is ze twee en eet ze al lang gewoon met de grote mensen mee. Geen babyhapjes meer dus. Ik laat haar alles proeven wat er te proeven is, met als doel: een kind dat alles lust. Op deze site doe ik verslag van onze smaken-ontdekkingstocht en deel ik alle recepten.
Ze eet nog steeds goed en ze lust alles. Nou ja, bijna alles.
Ingrediënten
aardappel abrikozen amandelen appel aubergine azijn banaan basilicum bietjes bloem bloemkool bosui boter broccoli brood citroen courgette crème fraîche ei gember kaas kaneel kardemom knoflook koriander melk nootmuskaat olijfolie paprika pasta peper peterselie pompoen prei rijst selderij sinaasappel sjalot slagroom suiker tomaat ui vanille wortel yoghurt
vlees-recepten
Aardappelen, groente en vlees 
Het is toch niet te geloven! Ik doe mijn best om N zoveel mogelijk verschillende dingen te laten proeven en haar met allerlei heerlijke binnenlandse en buitenlandse specialiteiten bekend te maken. Maar als ik haar vraag wat ze vanavond wil eten hoeft ze geen moment na te denken: broccoli, met aardappels en worst. Geen pasta met vongole, geen gebakken champignonnetjes of zelfgemaakte pizza. Maar aardappelen, groente en vlees. Alsof ze een kind van de jaren vijftig is :-) Zou het in haar Nederlandse genen zitten? Zou de propaganda van de Schijf van Vijf zo effectief geweest zijn
Sloppy Joes
Vroeger had ik een Canadese huisgenoot die graag Sloppy Joes maakte, een echte American classic. Een beetje een vreemd gerecht, want zoals de naam al doet vermoeden zijn ze inderdaad behoorlijk sloppy (zompig), maar toch wel erg lekker. Niet voor een chique etentje, maar zeer geschikt voor een gezellige, koude winterse maandagavond.
Sloppy Joes zijn niets anders dan een wit hamburgerbroodje gevuld met chili con carne. Soms alleen vlees, maar soms ook met kidneybonen. In ieder geval altijd pikant gekruid en lekker sloppy: de saus moet
Regenbooghutspot met worst
Bij de groentenboer lagen ‘regenboogwortels’. Wortels in allerlei kleuren: behalve oranje ook wit, geel en paars. Had ik nog nooit gezien, dus die moest ik natuurlijk meenemen. N heeft een soort haat-liefdeverhouding met wortels, ze is redelijk onvoorspelbaar als er worteltjes op tafel komen. Vroeger vond ze ze echt walgelijk, maar sindsdien heeft ze die mening iets genuanceerd en wil ze af en toe best een wortelgerechtje eten. Nog steeds niet haar lievelingseten, maar toch. En omdat deze wortels er zo fraai uitzagen
Kip met champignons en dragon
Door het koele, natte weer komen er vanzelf al weer allemaal herfstrecepten in mijn hoofd naar boven. Eigenlijk wil ik ze nog even wegdrukken want ik hoop nog steeds dat de zomer alsnog komt. (Een paar heerlijk warme nazomerweken zou zo heerlijk zijn!). Maar N was zielig en hangerig vandaag, ze voelde zich niet zo lekker. En dus heb ik er maar aan toegegeven, want herfstrecepten zijn zo’n heerlijk comfort food. Paddestoelen dus. In room. Met kip, omdat daar magische geneeskracht in schijnt te schuilen. Wel biologische kip kopen he!
Auberginepuree met knoflookyoghurt en tomatensaus
Een tijdje geleden twitterde @Diilaa een gerecht de wereld in dat me erg lekker leek. Ik vroeg haar het recept en kreeg het meteen in m’n mailbox. Het kwam er steeds niet van maar nu heb ik het eindelijk gemaakt, en het was heerlijk! Dat vond N ook, dus zet ik het graag op m’n blog.
Het gerecht bestaat uit twee prutjes, een van aubergines, knoflook en yoghurt, en een van tomaten en gehakt. Wij hebben er pitabroodjes bij gegeten, dat was een erg fijne combinatie. Kruidige, warme tomatensaus met frisse,
Albóndigas (Spaanse gehaktballetjes in saus)
Speciaal voor mijn neef Don Francisco die tapas-kok wil worden, en voor N die de laatste tijd haast alleen nog maar rode dingen en vlees wil eten maak ik vandaag albóndigas. Een van de klassiekste tapas; ik ben volgens mij in Spanje nog nooit een tapasbar tegengekomen die ze niet op de kaart heeft, deze pittige gehaktballetjes in tomatensaus. En zoals dat gaat met klassiekers heeft iedereen het enige juiste recept en smaken ze overal anders. Van varkens-, lams- of rundvlees, met scherpe pepersaus of juist romig zachte tomatencrème, alles is
Daube provençale (Provençaalse stoofschotel)
N is deze vakantie veranderd in een echte vleeseter. Ze vond vlees altijd al wel lekker en ze wilde altijd al wel een stukje proeven, maar nu wil ze opeens veel grote stukken vlees. Dus heb ik een heerlijk Provençaals vleesgerecht voor haar gemaakt: daube provençale. Een stoofschotel van rundvlees met rode wijn (provençaalse wijn natuurlijk!) die vele uren moet stoven op een heel zacht vuurtje, zodat alle alcohol eruit is verdampt als het klaar is. Het gerecht wordt gemaakt van schenkel en andere stukken uit de achterpoot van het rund. Daar zit vlees met behoorlijk wat
Fagotins d’haricots verts
Met de auto naar Zuid-Frankrijk is een lange rit, zeker als je pas anderhalf bent en de hele tijd vast zit in een autostoeltje. Daarom hadden we besloten de reis in drie dagen te maken, de eerste dag van Amsterdam naar Thionville in Noord-Frankrijk, waar een mooi château op ons wachtte. N hield zich vrij goed – of eigenlijk sliep ze het grootste gedeelte van de reis. In het restaurant van het hotel stal ze de show door naar iedereen lief te lachen en te zwaaien, dus wilden ze met liefde een bordje aardappelen en groenten voor haar maken. We konden dus gezellig met z’n drieën aan tafel. Het bordje voor N bestond
Klassieke aspergeschotel 
Hoera, de aspergetijd is begonnen! Via-via kregen we een zak prachtig witte asperges uit Chaam (ze waren al te koop maar tot nu toe kwamen ze uit Peru). Asperges zijn voor mij de lenteboodschappers bij uitstek. Het Nederlandse aspergeseizoen duurt maar twee maanden en begint na de eerste lekker warme voorjaarsdagen. Daarvan krijgen de asperges, die ondergronds groeien, zoveel energie dat ze zo snel mogelijk naar boven schieten. Waar ze dan natuurlijk tragisch aan hun einde komen. De natuur is hard :-)
We eten in het
Schorseneren met pancetta en ei
Het einde van de winter lijkt dichtbij: bij ons in het park kwamen de crocussen en narcissen al een paar weken geleden boven het gras uit. (Dom van ze, want sindsdien is het aardig koud geweest dus ze hadden beter nog even onder de grond kunnen blijven). En op de markt begon André de groenteboer al over de eerste verse bladgroenten die er bijna aankomen dus ook hij heeft de lente in z’n hoofd. Helaas duurt het echt nog even voor het zover is. Maar gelukkig zijn er ook in de winter lekkere dingen te eten. Ik heb maar weer eens schorseneren gemaakt, die lijken niet zo winters
Rijst met tomaat en kip
Ik kook altijd teveel. Tenminste, dat zegt mijn liefje. Klopt ook wel: meestal is de pan nog niet leeg als we klaar zijn met eten. Zal wel iets te maken hebben met ogen die groter zijn dan mijn maag, of met liefde voor eten in het algemeen. Hoe het ook zij, ik vind het helemaal niet erg want restjes en kliekjes komen altijd wel weer van pas. Zeker als we rijst eten is het fijn om een flinke schep rijst over te houden. Zodat je die de volgende dag kunt opbakken, met kip en tomaat bijvoorbeeld! Dat is lekker en snel klaar en op een drukke doordeweekse dag
Zelfgemaakte paté
Kinderen moeten lever eten, las ik. Da’s goed voor ze omdat er veel ijzer in zit, en andere waardevolle voedingsstoffen. Maar niet te vaak, want lever bevat ook veel vitamine A en daar mag je niet teveel van. Een keer per week dus, dat schijnt heel goed te zijn. Ik was blij toen ik het las, ik zag het vooral als een uitdaging om weer eens zelf paté te maken. Want als ik N lever ga geven, dan toch zeker lèkkere lever! Ik heb vroeger best vaak paté gemaak, maar al jaren niet meer. Het is leuk om te doen, herinner ik me. En je scoort een heleboel
Kip, patat en appelmoes. Deel 2: Gebakken kip
Na de appelmoes in deel 1 is nu deel 2 van mijn versie van de kinderhit Kip, Patat en Appelmoes aan de beurt: de kip. N is nu 14 maanden oud en ze heeft nog maar weinig ervaring met kip. Ik maak het daarom niet al te ingewikkeld: laat haar eerst maar eens proeven dat kip naar kip smaakt. Zonder kipkruiden, marinade of nuggetkorstjes dus. Gewoon kip. Nou ja, zo eenvoudig is het natuurlijk ook weer niet. De kip moet aan twee belangrijke eisen voldoen. Ten eerste: de kip moet biologisch zijn.
Linzensoep
Linzen zijn geweldig. Ze hebben een beetje een geitenwollensokken-imago en sommige mensen moeten zelfs een beetje gniffelen als ze horen dat ik linzen lekker vind. Maar lekker zijn ze. Zeker de grijs-groene linzen uit Le Puy, en die uit Italië. Linzen uit Le Puy hebben zelfs een beschermde oorsprongbenaming (appellation d’origine contrôlée), wat betekent dat ze zo bijzonder zijn dat alleen linzen uit Du Puy zich linzen uit Le Puy mogen noemen. Niet dat dat nou zoveel betekent, want als je je linzen Lentilles Dupuis noemt
Pasta met aardappel en worstvlees
De pastagerechten die we in Nederland eten zijn vaak zomers. Lekker met tomaten, met courgette, of andere zomergroenten. Maar in Italië wordt het natuurlijk ook gewoon winter, en zeker in het noorden eten ze dan stevige winterse kost. En dan bedoel ik echt stevig: ze schuwen er niet voor om aardappels door de pasta te doen. Dat klinkt voor ons een beetje raar: wij eten aardappels òf pasta. Maar in Italië zijn aardappels gewoon groenten, net als boontjes, aubergine of sla. Dus kun je daar aardappels èn pasta eten. En dan dat worstvlees,
Boerenkool met worst
Wat een kou! Toen we aankwamen bij de crèche na een barre fietstocht door de sneeuw, zaten er twee groene stukjes ijs onder haar neus. Geen pistache-ijs helaas :-) Met zulk koud weer moet er natuurlijk boerenkool met worst gegeten worden! Vroeger het lievelingseten van mijn liefje, die altijd boerenkool koos als ze op haar verjaardag mocht kiezen wat er gegeten zou worden. N had het nog nooit geproefd, maar grote kans dat het ook haar lievelingseten gaat worden; ze trappelde van ongeduld, met haar opengesperde muiltje.